“Onze gemeente is fietsregio bij uitstek.

Je kunt echt alle kanten op”

Stefanie Miltenburg kan zich nog goed herinneren dat zij leerde fietsen. “We woonden toen nog in Aalsmeer’’, begint zij te vertellen. “Het gevoel dat ik voor het eerst zonder zijwieltjes kon fietsen, maakte welk indruk. Opeens besefte ik dat ik los was.’’

Vanaf dat moment was de liefde voor het fietsen geboren. “Later zat ik op school in Uithoorn en ging elke dag op de fiets’’, vervolgt de Mijdrechtse die inmiddels ook al jaren lid is van TTC De Merel. “Weer later ging ik in Wageningen studeren. Daar ontmoette ik ook mijn man. Zijn ouders woonden in Amsterdam. We gingen regelmatig in de weekenden bij onze ouders langs. Gewoon, op de fiets. Dat waren tochten van honderd kilometer. Op zo’n ouderwetse zware racefiets. We namen zo min mogelijk bagage mee. Alleen een knapzakje wat je onder het zadel kon binden. Daar kun je je nu ook niet zoveel meer bij voorstellen.’’

Lid van TTC De Merel

Toen de kinderen kwamen, fietste Stefanie een aantal jaar wat minder, maar later pakte ze haar hobby toch weer op. “In 2008 ben ik lid geworden van TTC De Merel’’, legt zij uit. “Dat is echt een heel fijne motivatie om te blijven fietsen. We fietsen met elkaar in groepsverband en maken mooie toertochten; dat vind ik heel gezellig.’’

Vier fietsen

Inmiddels heeft Stefanie vier fietsen in de garage staan. “Een racefiets, een toerfiets, een mountainbike en een stadsfiets’’, lacht zij. “Mijn toerfiets gebruik ik het liefst. Daarmee ga ik naar mijn werk in Aalsmeer.’’ De racefiets mag mee voor tochten door de omgeving. De Ronde Hoep, de Mije, Woerdense Verlaat en de Loosdrechtse Plassen zijn favoriet. “Eigenlijk is alles hier mooi. Onze gemeente ligt in een fietsregio bij uitstek. Je kunt echt alle kanten op.’’

Naar de oorsprong van de Rijn

De meeste bijzondere tocht die Stefanie maakte per fiets, was een tocht met haar zus naar Zwitserland. “Zij heeft daar een huis. Dat werd ons doel. We zijn gestart in Arnhem en daarvandaan helemaal langs de Rijn gefietst. Ook dwars door de Jura. Prachtig was dat. Maar ook afzien. We fietsten zo’n honderd kilometer per dag, maar op het laatst hadden we steile hellingen van dertien tot veertien procent. Dat maakte het wel echt pittig.’’ De tocht eindigde in Wallis, maar voelt voor Stefanie nog niet als ‘af’. “Ik heb de wens om ooit helemaal tot aan de oorsprong van de Rijn te fietsen’’, zegt zij. “In kilometers is dat helemaal niet zo ver meer vanaf het punt waar wij gestopt zijn, maar het is wel volop klimmen en dalen. Het lijkt mij prachtig om dat nog eens samen met haar te doen.’’